Zaterdag 22 augustus, de dag van het Nederlands kampioenschap op en rond de ‘Col du Vam’. Anouska bereidde zich de afgelopen weken goed voor en etaleerde haar goede vorm.
Op en rond de ‘Col du Vam’ was een lastige ronde uitgetekend van 7,3 kilometer. In die ronde waren twee beklimmingen van de ‘Col du Vam’ opgenomen; 500 meter a 7% en 200 meter a 12%. Heel vroeg in de wedstrijd trok Jip van den Bos (Boels – Dolmans) op avontuur. Na 20 kilometer had zij een gat geslagen van een ruime minuut, maar enkele kilometers later trok haar ploeggenote Anna van der Breggen in de tegenaanval. Anouska zat de hele tijd attent voorin in het peloton en sprong mee met Van der Breggen. Het duo maakte in no-time de oversteek naar Van den Bos.
Ondertussen kwam de regen met bakken uit de lucht en werd het al vroeg in de wedstrijd een ware veldslag. De drie koploopsters pakten bijna 3 minuten voorsprong en daarmee leek de koers al in vroeg in een beslissende plooi te liggen. De achtervolgers gaven zich echter niet zomaar gewonnen en slopen richting de finale dichterbij. Onder aanvoering van de altijd sterke Annemiek van der Vleuten (Mitchelton-Scott) werd het gat steeds kleiner en was er op 20 kilometer van de streep nog een halve minuut over voor Van der Breggen en Anouska. (bericht loopt door onder foto`s)
Op iets minder dan 15 kilometer kreeg Anouska het lastig bij de zoveelste beklimming van de ‘Col du Vam’ en moest Van der Breggen daar laten gaan. De Westereense bleef echter doorbijten en viel niet stil. Van Vleuten sloot op 10 kilometer van de streep aan bij Anouska, de achterstand op Van der Breggen was op dat moment al opgelopen tot driekwart minuut.
Op de voorlaatste lange beklimming moest Anouska Van Vleuten laten gaan, maar bleef haar tempo goed vasthouden en kwam na 124 zware kilometers als derde over de streep achter Van der Breggen en Van Vleuten. Een prachtige prestatie van Anouska! Hiermee heeft ze – na het goud in 2016 en het zilver in 2017 – haar collectie NK-medailles compleet.
“De laatste maanden heb ik hard gewerkt om hier goed te zijn. Ik keek erg uit naar dit kampioenschap, vooral omdat het op dit moment een van de weinige koersen is die we kunnen rijden. Ik ging dan ook met heel goed gevoel hiernaartoe. Het team was ook super. De begeleiding heeft hard gewerkt om alles voor ons in orde te maken. In de koers was ik scherp en heb hard gestreden om voor de ploeg het beste te doen en de juiste beslissingen te maken. Vanuit de auto en van langs de kant werd ik uitstekend gecoacht. Ik heb alles gedaan om het maximale eruit te halen. Natuurlijk ging ik voor de titel, maar na zo`n slopende koers was het brons uiteindelijk het hoogst haalbare. Daar ben ik heel erg blij mee”, aldus Anouska na de koers.